Oszacowanie łącznej wystarczalności źródeł energii pierwotnej przeprowadzono metodą jw. najpierw bez uwzględnienia hydratów metanu, a następnie dla tych hydratów i sumy wszystkich zasobów, przyjmując w powyższych przypadkach taki sam wskaźnik wzrostu zużycia energii pierwotnej.
Z uzyskanych wyników można wyciągnąć kilka zasadniczych wniosków.
1.
Realnie istniejące i osiągalne zasoby kopalnych źródeł energii pierwotnej (x+y) przy dotychczasowym 2% średnim rocznym wzroście zużycia energii pierwotnej ulegną wyczerpaniu w przedziale ok. 70 – 120 lat.
2.
Włączenie do eksploatacji jeszcze nienaruszonych, ale zapewne nie całkiem osiągalnych zasobów hydratów przedłuży ten okres zaledwie o ok. 80 lat.
3.
Energetyka jądrowa o opanowanych technologiach nie jest w stanie rozwiązać tego problemu ze względu na ograniczone zasoby uranu (reaktory powielające i synteza termojądrowa wymagają odrębnego komentarza).
4.
Kolejne wyczerpywanie poszczególnych zasobów surowców energetycznych będzie wywoływało zwiększanie nacisku na przyspieszanie eksploatacji pozostałych, czyli peak of oil przyspieszy peak of gas i kolejno peak of coal, peak of uranium wywołując globalny peak of energy.
5.
Głównym czynnikiem przyspieszającym ten kryzysowy proces jest niekontrolowana eksplozja demograficzna ludzkiej populacji w przestrzeni o skończonych zasobach energetycznych, w połączeniu z systematycznym wzrostem energochłonności naszej cywilizacji technicznej i niedostatkiem działań antykryzysowych.
W tym kontekście interesujące na przełomie stuleci jest porównanie historycznych i futurologicznych tendencji zmian strukturalnych udziału źródeł energii pierwotnej w energetyce światowej. W tabeli 4 pokazano zestawienie danych z 30 – lecia 1971 – 2000 (tabela 1) i światowych prognoz na lata 2000 – 2030, nakładając dla roku 2000 na oryginalną prognozę PK ŚRE [10] - dane historyczne z roku 1971 (pochyłą czcionką) oraz dodatkową kolumnę zawierającą ocenę wystarczalności poszczególnych źródeł energii, przy wskaźnikach rocznego wzrostu jej zużycia obliczonych wg tejże prognozy, dla zasobów x, y, z jak na rysunku 3 i w tabeli 3.
Wynikają stąd dość zaskakujące wnioski.
1.
Prognoza PK ŚRE na następne 30–lecie (czcionka pogrubiona) wydaje się oderwana od wniosków wynikających z minionego 30–lecia (czcionka pochyła), bowiem:
- prognozuje się znaczące przyspieszenie zużycia ropy (160/149) i spowolnienie zużycia gazu (201/235), tj tendencję odwrotną względem dotychczasowej, wskazującej raczej na zastępowanie ropy przez gaz wskutek coraz silniej odczuwanego efektu oil peak;
- prognozuje się praktyczne zamrożenie rozwoju energetyki jądrowej, co jest sprzeczne z innymi programami jej rozwoju (wzrost liczby reaktorów i ich mocy o ok. 57% – tabela 5);
- prognozuje się znaczące spowolnienie produkcji energii ze źródeł odnawialnych (162/217 wodna oraz 145/176 pozostałe), a nadto zmniejszenie procentowego udziału tych źródeł w produkcji energii (10,2/11,9), co jest sprzeczne z publicznie deklarowanymi kierunkami polityki energetycznej i jej aspektów ekologicznych;
2.
Prognozowany jest malejący udział procentowy węgla w produkcji energii (22,1/26,4), choć jest to najbogatsze źródło energii pierwotnej, o najbardziej optymistycznych okresach wystarczalności.
3.
Oszacowana dla tej prognozy średnia roczna stopa wzrostu zużycia energii pierwotnej wynosi 1,6%, co wydłuża okresy wystarczalności podane w tabeli 3 odpowiednio o 8 / 17 / 25 lat.
Jak wynika z przedstawionej analizy zasobności energetycznej poszczególnych źródeł energii pierwotnej, żadna z wykorzystywanych dotychczas metod jej pozyskiwania nie pozwala na wyeliminowanie zagrożenia naszej cywilizacji globalnym kryzysem energetycznym. Obecny poziom rozwoju energetyki jądrowej również nie pozwala spokojnie patrzeć w przyszłość, chociaż zamierzenia wielu krajów wskazują na przyspieszenie rozwoju w tej dziedzinie. Jak wskazują dane w tabeli 5, wydaje się to nie dotyczyć Unii Europejskiej.
wstecz
