Jesteśmy obecnie w pobliżu szczytu krzywej Hubberta, a dyskusja przed czy po nie ma szczególnego znaczenia. Nowe prognozy wykorzystują dane USGS, dotyczące globalnych zasobów ropy, określone z prawdopodobieństwem 95%, tj. realne, oraz 5%, tj. raczej wirtualne (bez mała dwukrotnie większe), z czego wyliczana jest wartość średnia. Nie jest to poprawne. Niemniej jednak wirtualny przyrost zasobów ropy o 900 mld baryłek opóźnia oil peak zaledwie o 10 lat. Światowe wydobycie ropy będzie więc stopniowo coraz droższe finansowo i energetycznie, a trudnościom z tym związanym będzie towarzyszył lawinowy wzrost liczby ludności i wzrost uprzemysłowienia, tj. wzrost zależności naszej cywilizacji technicznej od źródeł energii pierwotnej. [4, 5, 6, 7]
Pod pojęciem wystarczalności ropy rozumie się zazwyczaj liczbę lat, oszacowaną jako iloraz r/p (reserves to production) zasobów do produkcji w roku poprze-dzającym prognozę. Jest to podejście błędne, bowiem analiza danych z minionych lat wskazuje na celowość przyjmowania uśrednionej stałej wartości rocznej stopy procentowej wzrostu zużycia ropy, co jest zazwyczaj przyjmowane w znanych prognozach perspektywicznych.
Oszacowanie wystarczalności zasobów ropy ukazuje tylko część problemu. Dla kompleksowej oceny zagrożenia globalnym kryzysem energetycznym niezbędne jest łączne oszacowanie wystarczalności wszystkich podstawowych źródeł kopalnych energii pierwotnej. Pokazano to w tabeli 2.
Dane przedstawione w tabeli 2 pozwoliły na oszacowanie wystarczalności poszczególnych kopalin na podstawie ilościowych wskaźników ich produkcji w 30–leciu 1971 – 2000, przy wykorzystaniu wskaźnika średniego wzrostu rocznego obliczonego dla minionego 30–lecia i założeniu jego niezmienności w prognozowanym okresie. Udokumentowane rezerwy należy traktować jako minimalne, ale za to realnie istniejące. Oszacowana na tej podstawie minimalna wystarczalność poszczególnych źródeł energii pierwotnej oznacza okres do ich całkowitego wyczerpania, ale nie uwzględnia nowych odkryć i wpływu postępu technologicznego na ew. eksploatację złóż obecnie trudno dostępnych. Niemniej jednak, nie biorąc pod uwagę bardzo małej roli węgla brunatnego można stwierdzić, że okresy wystarczalności są szokująco krótkie.
Pojawia się więc pytanie, czy i jakie są na ziemi alternatywne źródła energii, czy istnieje jakieś paliwo ratunkowe? Niektóre kręgi specjalistów przywiązują dużą wagę do przyszłej roli hydratów metanu.
Gazohydraty tworzą się w określonych zakresach temperatury i ciśnienia, składają się z cząsteczek gazu zamkniętych w sieci krystalicznej wody (inne hydraty pominięto). Ilość naturalnych hydratów występujących na ziemi jest znacznie większa od zasobów paliw kopalnych, przy czym ilościowo dominuje hydrat metanu. Jest to bardzo wydajne źródło metanu, ponieważ 1 m3 hydratu złożony z ok. 0,79 m3 wody i ok. 0,21 m3 gazu zawiera ok. 164,6 Nm3 metanu. Jest to dotychczas nieeksploatowane ogromne źródło energii pierwotnej i cenny surowiec chemiczny. Wiedza o zasobach oraz eksploatacji hydratów i o technologii produkcji i transportu metanu jest jeszcze w powijakach, jakkolwiek prowadzone są intensywne badania w tym zakresie [8].
W dalszych rozważaniach uwzględniono potencjalne możliwości energetyczne hydratów metanu, a ponieważ ilościowe ujęcie problemu wg tabeli 2 nie pozwala na bezpośrednie porównanie zasobów energetycznych poszczególnych źródeł, sprowadzono je do wspólnego przelicznika w postaci ekwiwalentu ropy.
Zestawienie światowych zasobów paliw kopalnych pokazano na rysunku 3, przedstawiającym własny podział i oszacowanie obcych danych, z różnych publikacji, stosownie do opisu pod rysunkiem. Największe są rozbieżności danych o zasobach uranu. Wg opinii autora kategorie x oraz y zasobów można uznać za istniejące z wysokim prawdopodobieństwem (analogicznie do danych USGS wg rys. 2b – 95%), przy czym kategoria x to zasoby możliwe do uzasadnionej ekonomicznie eksploatacji w obecnych warunkach technologicznych, natomiast kategoria z to zasoby raczej hipotetyczne (jw. – 5%).
Na podstawie danych wg rysunku 3 oszacowano (analogicznie do tabeli 2) wystarczalności poszczególnych kategorii zasobów x, x+y, x+y+z, przy wskaźnikach wzrostu wg tabeli 2. Wyniki zaprezentowano w tabeli 3.
wstecz
