Polska Izba Gospodarcza Elektrotechniki – samorząd gospodarczy sektora elektrotechnicznego

Poprawa infrastruktury energetycznej, transportowej i komunikacyjnej ma również duży wpływ na możliwości rozwojowe przemysłu. Z tym zagadnieniem łączy się bezpośrednio cena nośników energii. Średnie ceny energii elektrycznej dla przemysłu są w Europie na wysokim poziomie w porównaniu z międzynarodowymi standardami. Konkurencyjność tego rynku jest warunkiem poprawy. Jednym z kluczowych zagadnień mających na celu uzyskanie korzyści ekonomicznych z harmonizacji i ekonomii skali jest normalizacja na poziomie europejskim, międzynarodowym lub krajowym. Także same rynki często generują faktyczne normy dzięki uzyskaniu pozycji lidera w dziedzinie technologii przez porozumienia rynkowe lub dominację rynkową. Normy europejskie już odgrywają ważną rolę w ułatwianiu penetracji rynku innowacyjnych towarów i zmniejszaniu kosztów produkcji. Dla przemysłu wytwórczego nadrzędnym celem w nadchodzącym dziesięcioleciu jest opracowanie systemu norm dla Europy, który spełni oczekiwania zarówno podmiotów rynkowych, jak i europejskich organów publicznych. Europa musi
także podjąć dodatkowe kroki, aby utrzymać strategiczną pozycję w międzynarodowej normalizacji.

Bardzo modne pojęcie „innowacyjności” jest odmieniane przez wszyskie przypadki. Jest to sprawa kluczowa, aby nie pozostać kontynentem zepchniętym do defensywy. Sprostanie wyzwaniom światowej konkurencji i przyspieszonego, zrównoważonego rozwoju wymaga osiągnięcia doskonałości w dziedzinie
innowacji. Innowacje są główną siłą napędową produktywności, zwiększonej efektywności energetycznej i materiałowej, lepszej jakości towarów i usług oraz tworzenia nowych rynków. Jednak Europa nie potrafi przekształcić doskonałości w zakresie idei w zbywalne towary i usługi. Potrzebna jest nowa polityka przemysłowa w zakresie innowacji w celu zachęcenia do znacznie szybszego rozwoju i wprowadzania na rynek towarów i usług, aby sprawić, że firmy unijne pierwsze wejdą na rynek. Bez takich innowacji przemysł europejski nie będzie w stanie z powodzeniem konkurować na światowym rynku, zarówno w sektorze opartym na nowych technologiach, jak i w sektorach tradycyjnych.

Przemysł europejski musi także umocnić swoją bazę wiedzy, aby pozostać konkurencyjnym, inwestując w badania i innowacje w celu osiągnięcia inteligentnej, zrównoważonej i sprzyjającej włączeniu społecznemu gospodarki. Uruchomione zostały wspólne inicjatywy technologiczne, aby prowadzić dalsze badania na poziomie europejskim w obszarach o wysokim potencjale w zakresie innowacji.

Polski przemysł elektrotechniczny w swym potencjale wytwórczym jest w ok. 50% własnością dużego kapitału zagranicznego i te przedsiębiorstwa są silnie włączone w realizację polityk europejskich.

Polska Izba Gospodarcza Elektrotechniki jako nowoczesny samorząd gospodarczy pragnie być reprezentantem, źródłem wiedzy i inspiratorem głównie dla tej części przemysłu, która jest polską własnością.

Przemysł elektrotechniczny w Polsce

Jedną z najważniejszych gałęzi przemysłu przetwórczego jest przemysł elektromaszynowy, do którego końcowych produktów należą: maszyny dla innych działów gospodarki (obrabiarki, silniki, kotły i turbiny parowe, maszyny rolnicze, itp.), samochody, samoloty, tabor kolejowy, statki, motocykle, rowery,  ciągniki, transformatory, odbiorniki telewizyjne i radiowe, telefony, kable, komputery,mikroskopy oraz aparatura pomiarowa.

W skład przemysłu elektromaszynowego wchodzi przemysł elektrotechniczny. Natomiast szerzej pojmowana branża elektrotechniczna składa się z trzech segmentów:

• produkcja – przemysł elektrotechniczny – obejmuje kable, aparaturę nisko-, średnio- i wysokonapięciową, oprawy oświetleniowe, źródła światła, osłony rurowe i kanałowe, trasy kablowe, urządzenia elektrotermii, silniki elektryczne, transformatory, agregaty prądotwórcze, zasilanie awaryjne, akumulatory i baterie,  przekształtniki tyrystorowe,
• handel – obejmuje dystrybutorów urządzeń wyprodukowanych w Unii Europejskiej i poza jej granicami, importerów elementów elektrotechniki, hurtowników zagranicznych i krajowych oraz detalistów, w tym sieci marketów budowlanych, np. Castorama, OBI, NOMI itp. (w Polsce ok. 2 tys. firm),
• elektroinstalatorstwo i montaż podzespołów – obejmuje przedsiębiorstwa elektroinstalacyjne, począwszy od bardzo dużych firm, mających niekiedy własne działy produkcji (np. rozdzielnic elektrycznych), aż do kilkunastu tysięcy, w większości kilkuosobowych, rzemieślniczych zakładów elektroinstalacyjnych.

Polityka gospodarcza Polski jest zgodna z założeniami polityk zrównoważonego rozwoju, prowadzonej w całej Unii Europejskiej. Przejawia się to w następujących działaniach:

• tworzeniu warunków infrastrukturalnych – drogi, lotniska, koleje,telekomunikacja,
• prywatyzacji przemysłu – sprzedaż państwowej własności przemysłu elektromaszynowego,
• tworzeniu dobrych warunków dla kapitału zagranicznego, biorącego udział w budowie nowych zakładów przemysłowych, np. w specjalnych strefach ekonomicznych, parkach przemysłowych,
• walce z barierami biurokratycznymi i korupcją w procesach inwestycyjnych,
• utrzymywaniem stabilności podatkowej w stosunku do innych krajów europejskich,
• kształceniu i przekwalifikowywaniu kadr zgodnie z potrzebami przemysłu.

Rozważane jest również wspieranie polskich przedsiębiorców w inwestowaniu poza granicami kraju. W ramach tego typu działań ma powstać specjalna agenda przy Polskiej Agencji Informacji i Inwestycji Zagranicznych.

W 2011 roku, siedem lat po wstąpieniu Polski do Unii Europejskiej, coraz trudniej jest mówić precyzyjnie o „polskim” przemyśle. W naszym kraju mocno zakorzeniają się fundamentalne zasady Unii:

• swobodny przepływ towarów,
• swoboda świadczenia usług,
• swobodny przepływ kapitału,
• swobodny przepływ osób.

Skutkiem tego są zmiany właścicielskie większości firm. Musimy godzić się z faktem, że często nie jest możliwe określenie, do kogo należy dana fabryka – w sensie narodowościowym. Jeśli firma jest spółką akcyjną notowaną na giełdach, to istnieje płynny przepływ własności akcji. W tym przypadku tylko urzędy antymonopolowe mają narzędzia do blokowania przejęć dążących do monopolizacji poszczególnych rynków i sektorów gospodarczych. W przemyśle ogółem zatrudnionych jest 25% wszystkich pracujących. Wskaźniki zatrudnienia dla 2009 roku spadły o ok. 5% w stosunku do przedkryzysowego roku 2008, lecz od I kwartału 2010 roku rozwija się trend lekko wzrostowy. Sektor prywatny polski i zagraniczny w przemyśle stanowi 93,5% ogółu firm.