Reasumując powyższe rozważania, najwyższą wartość prądu, jaki może płynąć długotrwale przez grupę przewodów stykających się ze sobą (a przez to wartość współczynnika zmniejszającego kZ najbliższą jedności), uzyskuje się poprzez ułożenie przewodów w pojedynczej warstwie. Jeżeli takie ułożenie nie jest w praktyce możliwe (np. z powodu niewystarczającej ilości miejsca na wykonanie instalacji elektrycznej), należy przewody układać w dwóch warstwach. Ułożenie przewodów w trzech warstwach lub w wiązce o przekroju poprzecznym zbliżonym do koła powoduje bowiem duże (średnio o ok. 60%) ograniczenie obciążalności prądowej długotrwałej w stosunku do układu jednowarstwowego.
[1] PN-IEC 60364-5-523:2001 Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych. Dobór i montaż wyposażenia elektrycznego. Obciążalność prądowa długotrwała przewodów
[2] Przepisy budowy urządzeń elektroenergetycznych. Wydawnictwo Przemysłowe WEMA, Warszawa 1997
[3] DIN VDE 0298 Verwendung von Kabeln und isolierten Leitungen für Starkstromanlagen. Teil 4: Empfohlene Werte für die Strombelastbarkeit von Kabeln und Leitungen für feste Verlegung in Gebäuden und von flexiblen Leitungen, Beuth Verlag, Berlin 1998
[4] IEC 60364-5-52, Ed. 3.0:2002 Electrical installations of buildings. Selection and erection of electrical equipment – Wiring systems. Dokument IEC nr 64/1266/CD
[5] IEC 60364-5-52, Ed. 3.0:2007 Low-voltage electrical installations. Selection and erection of electrical equipment – Wiring systems. Dokument IEC nr 64/1575/CD
[6] HD 384.5.523. S1:2001 Electrical installation, wiring system, current carrying capacities. Harmonization Document CENELEC
[7] Skibko Z.: Obciążalność prądowa przewodów ułożonych wielowarstwowo. Rozprawa doktorska, Politechnika Białostocka 2008
[8] Skibko Z.: Wpływ temperatury granicznej dopuszczalnej długotrwale i temperatury otoczenia na obciążalność prądową długotrwałą przewodów. Wiadomości Elektrotechniczne 2006 nr 9
|
REKLAMA |
REKLAMA |
--
Pozdrawiam
Waldek
www.zun.pl