Wybitni Polacy - twórcy techniki

Światowy Zjazd Inżynierów Polskich zgromadzi w Warszawie 8 – 10 września br. przedstawicieli polskiego środowiska techników i inżynierów rozsianych po całym świecie. Mimo potocznych opinii znaczący jest wkład polskich twórców w rozwój wielu dziedzin nauki i techniki, które służą całej naszej cywilizacji, krajom i regionom, w których przyszło im żyć, pracować i tworzyć.

Podczas Światowego Zjazdu Inżynierów Polskich przypomnimy wiele takich postaci. Wkład polskich inżynierów do światowej skarbnicy myśli technicznej to nie tylko ci najbardziej znani: budowniczy kolei Transandyjskiej - Ernest Malinowski; konstruktor mostów przez wielkie rzeki Ameryki - Rudolf Modrzejewski; współtwórca podstaw teorii sprężystości i teorii plastyczności - Tytus Maksymilian Huber; pionier wydobycia i przetwórstwa ropy naftowej - Ignacy Łukasiewicz; zajmujący się żeglugą podwodną i powietrzną - Stefan Drzewiecki; odkrywca istoty zjawiska wyboczenia - Feliks Jasiński; badacz rzeczywistej pracy toru kolejowego -  Aleksander Wasiutyński; prekursor idei wydobywania ropy naftowej z dna morza - Witold Zglenicki;  współtwórca naukowej organizacji pracy - Karol Adamiecki ...

Nie sposób też nie wspomnieć o takich postaciach jak: Stanisław Kierbedź (1810-1899) Budowniczy mostów, nie tylko noszącego jego imię przez Wisłę w Warszawie. Poliglota, mówił biegle 5 językami – XIX wieczny protoplasta euroinżyniera. Jan Szczepanik (1872-1926) Pionier barwnego filmu. Nazywano go "polskim Edisonem". Stworzył system w tyle pozostawiający inne rozwiązania. Niestety, dokumentacja wynalazku, w tym kamery i aparatura uległy zniszczeniu podczas Powstania Warszawskiego w 1944 r. Jan Czochralski (1885-1953) Metaloznawca europejskiego formatu. Czołowy europejski specjalista z tej dziedziny badania stopów miedzi z cynkiem, nad stopami ołowiu, aluminium. Gabriel Narutowicz (1865-1922) Pierwszy prezydent niepodległej Polski. Jego tragiczna śmierć przysłoniła dorobek inżyniera. Zaczął od projektowania linii kolejowych i sieci wodociągowych, aby stać się projektantem elektroni wodnych uznanych w literaturze technicznej za wzorcowe.

Spośród polskich inżynierów szczególnie zasługujących na pamięć, a działających na Zachodzie po II wojnie światowej, wymienić wypada Władysława Podbielniaka, który umożliwił przemysłową produkcję penicyliny; Stanisława M. Ulama - współtwórcę bomby wodorowej; Stefana Tyszkiewicza - wszechstronnego wynalazcę, m.in. zdobywcę grand prix na Expo 58 w Brukseli;  Franka Piaseckiego - konstruktora wielu typów nowoczesnych śmigłowców; Mieczysława G. Bekkera - głównego współtwórcę księżycowego pojazdu terenowego; Stefana Kudelskiego - konstruktora supernowoczesnych specjalistycznych magnetofonów; Andrzeja Rozwadowskiego twórcę wieży w Toronto (wówczas najwyższej na świecie); Zygmunta Makowskiego i Stefana du Château - projektantów licznych nowoczesnych konstrukcji przestrzennych budowlanych; Edmunda Obiałę – budowniczego wielkich stadionów i hal sportowych, w tym na Igrzyska Olimpijskie w Sydney.

Inżynierowie współcześnie tworzący materialny dorobek w swych firmach i krajach zamieszkania, zaprezentują go podczas Światowego Zjazdu w Warszawie.