Generacja i stabilizacja częstotliwości. Wybrane zagadnienia

Podstawiając wartości liczbowe otrzymujemy

czyli częstotliwość niewyobrażalnie wysoką. Odpowiada temu gęstość energii pola zerowego również niewyobrażalnie wysoka, a mianowicie

Dla porównania, gęstość energii pola grawitacyjnego Ziemi

gdzie:

zaś standardowe przyśpieszenie ziemskiego g = 9,80665 [m/s²], stąd E_Z=5,738 × 1010 [J/m³]. Gęstość energii elektronu wyliczona ze wzoru Einsteina E = mc² wynosi

gdzie V_e = (4/3)Πr³ jest objętością elektronu obliczoną dla jego promienia klasycznego równego r_e=2,817938×10^-15 [m], a m_e = 9,109534×10^-31 [kg] jest masą spoczynkową elektronu. Analogicznie gęstość energii protonu wyraża się wzorem

gdzie r_p = 0,8×10^-15 [m], a m_p = 1,672648×10^-27 [kg]. Jak widać, gęstość energii pola zerowego próżni jest o wiele rzędów wielkości większa od gęstości energii dwóch podstawowych cząstek elementarnych. Jeśli przyjąć hipotezę, że cząstki elementarne mogą podlegać kreacji lub anihilacji, to w tych procesach najprawdopodobniej wzajemne oddziaływania dotyczą wąskiego pasma widmowego energii zerowej próżni. Prawdopodobnie oddziaływania cząstek z polami elektrycznymi lub polami grawitacyjny midotyczą wąskiego pasma widmowego. Istnienie pola zerowego próżni jest pośrednio potwierdzone wieloma zjawiskami. Jednym z przekonywujących dowodów jest przesunięcie Lamba, czyli rozszczepienie poziomów 2S1/2 oraz 2P1/2 dla atomu wodoru o około 1058MHz [28]. Drugim dowodem jest występowanie siły Casimira, czyli przyciągania się dwóch płaszczyzn przewodzących w próżni. Siła ta wyraża się wzorem [21].

Występowanie tej siły zostało potwierdzone eksperymentalnie.

Czy drgania zerowe próżni
są źródłem sił grawitacyjnych?

W ostatnich latach ukazały się prace sugerujące, że natura sił grawitacyjnych jest elektromagnetyczna i powiązana z fluktuacjami cząstek elementarnych wymuszonymi polem zerowym próżni. Fluktuacje te często noszą nazwę „Zitterbewegung” (ruchy drżenia). W pracy [22] pojęcie masy oraz prawo Newtona wyprowadzane jest na podstawie liniowego równania drgań tłumionych o postaci

gdzie m₀ jest masą cząstki o ładunku e, zaś eE_ZP siłą Lorentza wywołaną polem elektrycznym drgań zerowych E_ZP. Czynnik tłumiący wynika z tłumienia radiacyjnego. Rzecz jasna, analogiczne równania drgań tłumionych można znaleźć w monografii Profesora Groszkowskiego. Komentując wyprowadzenie sił grawitacyjnych na podstawie powyższego równania, wyrażam pogląd, że opis za pomocą równania liniowego jest zbyt uproszczony. Z pewnością stan stacjonarny cząstki w próżni powinien być opisany równaniami nieliniowymi opisującymi stan równowagi cząstki jako oscylatora z polem zerowym próżni. W takim przypadku na stan koherentny powinny się nałożyć fluktuacje analogicznie do fluktuacji fazy generatorów samowzbudnych zakłócanych szumami. W jednej z moich rozmów z Profesorem Graszkowskim poruszaliśmy naturę sił grawitacyjnych. Profesor sugerował, że ewentualnie siły te są wynikiem ciśnienia promieniowania [23]. Jednakże w mojej pracy z 1976 [24] przedstawiłem hipotezę, że siły elektrostatyczne i grawitacyjne są siłami odrzutu promieniowania. Aktualnie jestem  przeświadczony, że takie wytłumaczenie jest słuszne.