Prądnicą synchroniczną nazywa się maszynę prądu przemiennego, w której strumień magnesów wiruje synchronicznie ze strumieniem twornika, a więc której prędkość obrotowa jest ściśle zależna od liczby par biegunów i częstotliwości. Przy znamionowej prędkości obrotowej i znamionowym obciążeniu na zaciskach prądnicy uzyskiwane jest napięcie znamionowe, natomiast przy dalszym wzroście prędkości obrotowej napięcie na jej zaciskach nadal rośnie, gdyż sama prądnica nie jest wyposażona w żaden ogranicznik prędkości obrotowej czy napięcia [4, 6].
Schemat zastępczy dla układu turbiny wiatrowej napędzającej prądnicę synchroniczną przedstawiono na rysunku 3.
Rys. 3. Schemat zastępczy prądnicy napędzanej przez turbinę
Ponieważ SEM = cp · iw · ω , wówczas transmitancja dla układu przyjmuje postać:
U(s) R0 · cp · ω
———— = ——————————————
Uw(s) (sL + R + R0) (sLw + Rw)
Schemat elektrowni wiatrowej przedstawiono na rysunku 4.
Rys. 4. Schemat elektrowni wiatrowej [7]
Najważniejszym elementem jest inwerter. Nie tylko przetwarza prąd stały na prąd przemienny, ale i reguluje napięcie i częstotliwość. Taka synchronizacja jest konieczna dla bezproblemowego działania urządzenia, ale przede wszystkim wymagana przez zakład energetyczny dla bezpieczeństwa funkcjonowania sieci elektroenergetycznej [7].
Nowe rozwiązanie w zakresie używania prądnic w elektrowniach wiatrowych powstało w BOBRMEKomel. Opracowano tam prototyp nowoczesnego, wolnoobrotowego generatora synchronicznego z magnesami trwałymi, przeznaczonego do zastosowania w małych i bardzo małych elektrowniach. Generator ten jest przyłączany do sieci energetycznej za pośrednictwem dedykowanego przemiennika częstotliwości. Zastosowanie nowoczesnego rozwiązania zespołu prądotwórczego (generator synchroniczny + przemiennik częstotliwości) skutkuje znaczącym podniesieniem sprawności wytwarzania energii elektrycznej w tychże elektrowniach.
Poprawa sprawności jest uzyskiwana poprzez [5]:
Rozróżnia się dwa rodzaje systemów dołączania źródeł energii do istniejącej instalacji elektrycznej [8]:
a) systemy autonomiczne, niedołączone do sieci (ang. off-grid)
b) systemy dołączane do sieci (ang. on-grid)
Wemach autonomicznych (rys. 5) sposób podłączenia źródła zależy od jego charakterystyki wyjściowej. Źródła stałoprądowe, takie jak panele PV czy ogniwa paliwowe, dołączane są poprzez falownik DC/AC do sieci. W przypadku źródeł zmiennoprądowych (turbina wiatrowa, turbina wodna, generator spalinowy) należy pamiętać o regulatorze napięcia (transformatorze), aby zapewnić odpowiednie parametry napięcia, takie jak panują w sieci. Opcjonalnie można dołączyć także akumulatory z regulatorem ładowania, aby móc nadwyżkę wygenerowanej energii zmagazynować i wykorzystać w przypadku jej niewystarczającej ilości z bieżącej produkcji [8].
Rys. 5. Schemat systemu off-grid [8]
W przypadku systemu podłączonego do sieci elektroenergetycznej należy jeszcze dołączyć licznik energii (rys. 6). Akumulatorem energii jest w tym wypadku system elektroenergetyczny, jednak można także dołączyć własne magazyny energii. Zaletą systemu on-grid jest stabilizacja pracy źródła i opłacalny odbiór produkowanej energii, natomiast wadą – uzależnienie pracy źródła od stanu sieci oraz konieczność spełnienia przez infrastrukturę elektrowni wielu wymagań związanych z ich współpracą [8, 9].
Rys. 6. Schemat systemu on-grid [8]
|
REKLAMA |
REKLAMA |