System BFT (ang. Blue Force Tracking) składa się z naziemnych sensorów śledzących i na bieżąco automatycznie przedstawiających informację drogą służbową o położeniu jednostek oraz ich statusie. Informacje przekazywane są w czasie zbliżonym do rzeczywistego. Śledzonymi obiektami są na ogół pojazdy oraz przemieszczający się żołnierze wojsk koalicyjnych, jednakże śledzenie samolotów z wykorzystaniem BFT jest również możliwe. Technicznie nic nie stoi na przeszkodzie, żeby BFT zostało zastosowane nie tylko do śledzenia wojsk własnych, ale także jednostek wojsk przeciwnika.
Pełna automatyzacja przetwarzania danych BFT jest podstawową koncepcją systemu FFTS (ang. Friendly Force Tracking System). Zakłada się [3], że urządzenia BFT będą automatycznie generować dane, dzięki czemu możliwe będzie ograniczenie działania czynnika ludzkiego do zarządzania, konfiguracji oraz kontroli.
Wiadomości NFFI zawierają dane obiektu, dotyczące jednostki (wojskowej) - może ona odpowiadać pojedynczemu żołnierzowi, grupie żołnierzy, a nawet kolumnie czołgów. Wiadomość NFFI może być pusta (brak obiektu), zawierać jeden obiekt lub dane o wielu obiektach. Obiekt składa się z czterech sekcji zaprezentowanych na rysunku 6.
Rys. 6. Struktura wiadomości NFFI
Na rysunku 7 przedstawione zostały funkcjonalności składowych sekcji, które są zgodne z przedstawioną legendą. Koordynaty (szerokość geograficzna, długość geograficzna, wysokość), położenie, prędkość oraz nachylenie są elementami, którym można nadać wartość atrybutu, mówiącego o dokładności wartości wskazanej przez element. Szerokość oraz długość geograficzna są elementami wymaganymi i podczas tworzenia wiadomości NFFI konieczne jest ich nadanie, natomiast nadanie wartości ich dokładności jest opcjonalne. W przypadku pozostałych elementów, którym można nadawać wartość atrybutu, zarówno samo ich wywołanie, jak i nadanie im wartości dokładności jest opcjonalne.
Rys. 7. Struktura sekcji Danych pozycji
|
REKLAMA |
REKLAMA |