PARAMETRY ANTEN RADIOKOMUNIKACYJNYCH

Właściwości elektryczne anten określa się za pomocą charakterystyk i parametrów. Charakterystykami nazywamy zależności funkcyjne, a parametrami wielkości liczbowe.

Do parametrów anten zalicza się [1,3,6,7,9,]:
- charakterystyka promieniowania (charakterystyka kierunkowa),
- kierunkowość (zysk kierunkowy),
- zysk energetyczny,
- moc średnia izotropowa EIRP,
- długość albo powierzchnia skuteczna,
- impedancja wejściowa,
- rezystancja wejściowa,
- sprawność,
- polaryzacja,
- częstotliwościowe pasmo pracy,
- temperatura szumowa anteny,
- współczynnik przydatności.

Charakterystyka promieniowania (charakterystyka kierunkowa) jest to zależność zespolonego wektora natężenia pola elektrycznego w funkcji, np. kątowych współrzędnych sferycznych , określona na powierzchni kuli o dostatecznie dużym promieniu R, której środek pokrywa się ze środkiem anteny [9]. Wyznacza się je ze wzoru 1.1:



Odległość R, teoretycznie powinna dążyć do nieskończoności, zaś w praktyce przyjmuje się, że powinna ona odpowiadać umownemu obszarowi strefy dalekiej - wzór (1.2) [9]:



Można wyróżnić trzy strefy pola elektromagnetycznego wytwarzanego przez antenę:
- pole indukcji (ang. Reactive near-field),
- strefa bliska promieniująca,
- strefa daleka.

Charakterystyka kierunkowa anteny odbiorczej to zależność siły elektromotorycznej lub prądów jakie indukują się w antenie w funkcji współrzędnych sferycznych ( i ), określających kierunek padania elektromagnetycznej fali płaskiej na antenę.

Charakterystykę kierunkową mocową (wzór 1.3) otrzymuje się dokonując pomiaru mocy promieniowanej.



W myśl zasady wzajemności, charakterystyka kierunkowa anteny nadawczej i odbiorczej są takie same.
Zazwyczaj amplitudowe charakterystyki promieniowania normalizuje się w względem ich maksymalnej wartości, odpowiednio